เรื่องราวของ ชาย-หญิง ที่ไม่มีการศึกษาสูง หรือแทบจะไม่ได้ร่ำเรียนแบบหน้าดำ คร่ำเครียด หรือเอาเกียรตินิยมมาวัดแต่อย่างใด เพียงแต่ ความเป็นไปของ ชาย-หญิงคู่นี้คือ ตัวอย่างที่ ทำให้เราคิดว่า ทำไมสังคมที่บอกว่า งานแข่งขันกันสูง ผู้คนตกงานเยอะ หางานยาก ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้งาน ลองฟังเรื่องราวเหล่านี้ก่อน
จากที่รู้จัก หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นแรงงานต่างด้าว ทำงานที่บ้านมานานหลายปี ส่วนแฟนก็ทำงานประจำอยู่ร้านขายวัสดุก่อสร้าง ทั้งคู่ไม่น่าจะมีการศึกษาเกินชั้น ป.3 เดินทางมาจากแดนไกลหลายพันกิโล เพื่อมาหางานทำในเมืองหลวง และฝ่ายหญิงตั้งต้นทำงานบ้าน เงินเดือนไม่กี่พัน ส่วนแฟนก็ไปทำงานร้านขายส่งวัสดุก่อสร้าง มีหน้าที่หลักคือ ยกของ
ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือไม่ที่ทั้ง 2 แม้นไม่ได้พักอยู่ด้วยกัน แต่นายจ้างทั้ง 2 ก็มีที่พักให้พร้อมอาหารการกินอยู่ ก็แบบทั่วๆไป แต่แรงงานพม่านี้ ผมต้องนับถือน้ำอดน้ำทนจริงๆ ไม่ค่อยสุรุ่ยสุร่าย ขนาดวันหยุดไม่ได้ไป ช้อปปิ้ง หรอก พวกนี้เขามักจะเจอกลุ่มๆ ส่วนใหญ่เน้นคุยมากกว่า เน้นบันเทิงด้านการกิน
ทุกๆครั้งที่เงินเดือนออก ทั้ง 2 จะเอาเงินมารวมกัน ไม่น้อยนะครับ รวมๆเดือนหนึ่งน่าจะ 2-3 หมื่นได้ เพราะเจ้าของบ้าน และเจ้าของร้านมักให้พิเศษบนความขยัน บางทีสิ้นปีก็มีตบแถมทอง เงินปลายถุงอีกจำนวนหนึ่ง
ทั้ง 2 คนไม่ชอบเก็บเงินสด แต่ละเดือนส่งบ้านหมด และมีซื้อทองเก็บไว้บ้าง เพราะเวลาใส่ไปงานแล้วดูหรูหราดี
เรื่องเหลือเชื่อก็คือว่า เพียงไม่กี่ปี น่าจะ 7-8 ปีเท่านั้น ทั้ง2คนได้เงินรวมกันมากกว่า 1 ล้านบาทแล้ว จากการทำงานปรกตินี่แหละ เพราะความเป็นอยู่ดีขึ้น โดยเริ่มจะรู้งานและเรียนรู้ได้เร็วมาก เพราะได้วันหยุดมาก็ไม่เคยนอนอยู่เฉยๆ ทางผู้หญิงจะมีจ็อบบ่อยๆ ทำความสะอาดห้องของบ้านอื่นๆได้วันหนึ่งหลายร้อยอยู่ ส่วนแฟนก็ไม่น้อยหน้ารับจ็อบพิเศษจากนายจ้างไปช่วยงานตามร้านสาขาอีก
สิ่งที่น่าสนใจสำหรับผมก็คือ ทำไมเงินล้านหากันง่ายจังไม่กี่ป แต่ก็พอจะดูได้ว่า ความขยันทำให้เขามีเงินเยอะ แต่การศึกษาทางโรงเรียนแทบไม่ได้นำมาใช้เลย พวกเขาเรียนลัดในวิธีการหาเงิน ให้การบริการก็เพียงพอกับ ความสำเร็จของเขาแล้ว
นี่ได้ยินอีกแว่วๆว่า บ้านหลังงามที่พม่าปลูกเสร็จแล้วพร้อมอยู่ได้ทุกเมื่อ โดยจ่ายสด ไม่ต้องกู้ธนาคาร แถมยังบอกอีกว่า เพื่อนๆของพวกเขาก็ใช้ชีวิตแบบเดียวกัน บางคนยังมีเงินเหลือ เปิดร้านในห้างฯดัง หรือพัทยา สมุยก็เยอะ ใช้เงินสดหมุนเวียนซื้อของทั้งสิ้น
มันเป็นอะไรที่สะกิดใจเยอะเหมือนกัน เพราะบางทีเราทั้งเรียนสูง การเงินเรายังติดขัด จะซื้อบ้านก็ต้องกู้ธนาคาร ทำมาค้าขายก็ดูไม่ค่อยราบรื่น สงสัยต้องไปขอความรู้กับทั้ง 2 คน แล้วมั้งครับ
ที่นำมาบอกกล่าว ต้องการให้กำลังใจคนที่คิดว่าถึงทางตัน ลองนำเคล็ดลับบางอย่างไปใช้ ชีวิตอาจจะดีขึ้นนะครับ ยิ่งเราเป็นคนไทย นี่ก็ประเทศไทย จะได้ไม่อายเขาครับ
เป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่ต้องเชื่อ เพราะมันคือความจริง ไม่กี่ปีมีเงินเป็น ล้าน
จากที่รู้จัก หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นแรงงานต่างด้าว ทำงานที่บ้านมานานหลายปี ส่วนแฟนก็ทำงานประจำอยู่ร้านขายวัสดุก่อสร้าง ทั้งคู่ไม่น่าจะมีการศึกษาเกินชั้น ป.3 เดินทางมาจากแดนไกลหลายพันกิโล เพื่อมาหางานทำในเมืองหลวง และฝ่ายหญิงตั้งต้นทำงานบ้าน เงินเดือนไม่กี่พัน ส่วนแฟนก็ไปทำงานร้านขายส่งวัสดุก่อสร้าง มีหน้าที่หลักคือ ยกของ
ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือไม่ที่ทั้ง 2 แม้นไม่ได้พักอยู่ด้วยกัน แต่นายจ้างทั้ง 2 ก็มีที่พักให้พร้อมอาหารการกินอยู่ ก็แบบทั่วๆไป แต่แรงงานพม่านี้ ผมต้องนับถือน้ำอดน้ำทนจริงๆ ไม่ค่อยสุรุ่ยสุร่าย ขนาดวันหยุดไม่ได้ไป ช้อปปิ้ง หรอก พวกนี้เขามักจะเจอกลุ่มๆ ส่วนใหญ่เน้นคุยมากกว่า เน้นบันเทิงด้านการกิน
ทุกๆครั้งที่เงินเดือนออก ทั้ง 2 จะเอาเงินมารวมกัน ไม่น้อยนะครับ รวมๆเดือนหนึ่งน่าจะ 2-3 หมื่นได้ เพราะเจ้าของบ้าน และเจ้าของร้านมักให้พิเศษบนความขยัน บางทีสิ้นปีก็มีตบแถมทอง เงินปลายถุงอีกจำนวนหนึ่ง
ทั้ง 2 คนไม่ชอบเก็บเงินสด แต่ละเดือนส่งบ้านหมด และมีซื้อทองเก็บไว้บ้าง เพราะเวลาใส่ไปงานแล้วดูหรูหราดี
เรื่องเหลือเชื่อก็คือว่า เพียงไม่กี่ปี น่าจะ 7-8 ปีเท่านั้น ทั้ง2คนได้เงินรวมกันมากกว่า 1 ล้านบาทแล้ว จากการทำงานปรกตินี่แหละ เพราะความเป็นอยู่ดีขึ้น โดยเริ่มจะรู้งานและเรียนรู้ได้เร็วมาก เพราะได้วันหยุดมาก็ไม่เคยนอนอยู่เฉยๆ ทางผู้หญิงจะมีจ็อบบ่อยๆ ทำความสะอาดห้องของบ้านอื่นๆได้วันหนึ่งหลายร้อยอยู่ ส่วนแฟนก็ไม่น้อยหน้ารับจ็อบพิเศษจากนายจ้างไปช่วยงานตามร้านสาขาอีก
สิ่งที่น่าสนใจสำหรับผมก็คือ ทำไมเงินล้านหากันง่ายจังไม่กี่ป แต่ก็พอจะดูได้ว่า ความขยันทำให้เขามีเงินเยอะ แต่การศึกษาทางโรงเรียนแทบไม่ได้นำมาใช้เลย พวกเขาเรียนลัดในวิธีการหาเงิน ให้การบริการก็เพียงพอกับ ความสำเร็จของเขาแล้ว
นี่ได้ยินอีกแว่วๆว่า บ้านหลังงามที่พม่าปลูกเสร็จแล้วพร้อมอยู่ได้ทุกเมื่อ โดยจ่ายสด ไม่ต้องกู้ธนาคาร แถมยังบอกอีกว่า เพื่อนๆของพวกเขาก็ใช้ชีวิตแบบเดียวกัน บางคนยังมีเงินเหลือ เปิดร้านในห้างฯดัง หรือพัทยา สมุยก็เยอะ ใช้เงินสดหมุนเวียนซื้อของทั้งสิ้น
มันเป็นอะไรที่สะกิดใจเยอะเหมือนกัน เพราะบางทีเราทั้งเรียนสูง การเงินเรายังติดขัด จะซื้อบ้านก็ต้องกู้ธนาคาร ทำมาค้าขายก็ดูไม่ค่อยราบรื่น สงสัยต้องไปขอความรู้กับทั้ง 2 คน แล้วมั้งครับ
ที่นำมาบอกกล่าว ต้องการให้กำลังใจคนที่คิดว่าถึงทางตัน ลองนำเคล็ดลับบางอย่างไปใช้ ชีวิตอาจจะดีขึ้นนะครับ ยิ่งเราเป็นคนไทย นี่ก็ประเทศไทย จะได้ไม่อายเขาครับ